Καρτερώ πάλι ν' ακούσω τα βήματα σου,

Καρτερώ όπως και τότε να 'ρθεις κοντά μου
και να σε κάψω με τα φιλιά μου,
πως λαχταρώ...

Όνειρα και όνειρα πήγανε χαμένα,
είναι από τα λάθη σου όλα γκρεμισμένα.

Τα λόγια σου ήταν σκληρά Τα `πες φαρμακωμένα

Μα για σένα πιο πολύ
Σ’ έχω ψάξει
Στην καρδιά μου μέσα, σ’ έχω ψάξει
Έχεις κάνει κατοχή

Κι αν έχω διάθεση πέρνω τ' αμάξι σου και κάνω βόλτες στην πόλη απλώς...

Μου λέιπεις...παραπάνω από όσο περίμενα
μου λείπεις και δεν έχω σε ποιον να το πω
μου λέιπεις και έτσι δένομαι με τα αντικείμενα
που ξέρουν, τι φορτίο είναι μόνη μου να σ' αγαπώ...
Μου λέιπεις...παραπάνω από όσο περίμενα
και δεν έχω σε ποιον να το πω...!!!

Πότισα νερό τη διψασμένη σου καρδιά και δεν είπες ένα ευχαριστώ....

Έσκυψα στον πόνο σου σε είδα σαν παιδί
κι όμως δε με ένιωσες ποτέ,
γκρέμισες το γέλιο μου, μου πήρες τη ζωή
της καρδιάς μου μαύρε ουρανέ

Σε ποιον θα λέω τώρα πια τα όνειρα μου...

Γιατί αστέρι μου δεν είσαι πια εδώ
Γιατί αστέρι μου νυχτώνει μακριά μου
Τα δυο φτερά που μου έχεις δώσει να πετώ
Τα κομματιάζει κάθε νύχτα η μοναξιά μου...

Κάνε ένα βήμα να κάνω το επόμενο....

Όταν έχω εσένα
κοιμάμαι σαν παιδί, έχω έναν άνθρωπο
δεν φοβού κανένα
Εγώ κι εσύ στον κόσμο
τον απάνθρωπο

Που'σαι πατερα.. ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ...